این برای تایید راه اندازی محلی متوقف شده است، اما به نظر می رسد تقریبا یک واقعیت انجام شده است. این بدان م،است که استرالیاییها بالا،ه پس از 20 سال انتظار، باید دستان خود را به توندرا برسانند.
نسل سوم
برخلاف فورد، T100 برای نشستن راحت سه بزرگسال کنار هم در ردیف جلو تلاش میکرد، و این با فقدان آپشن «کابین اضافی» در دو سال اول تولید تشدید شد، به طوری که خودرو نمیتوانست هیچ، را در عقب بنشیند. مسافران
Tundra و همچنین Sequoia جدید به همان معماری TNGA-F که زیربنای LandCruiser سری 300 است، رفته اند.
Tundra در بیش از 30 پیکربندی موجود بود که ،یداران میتوانستند بین پیشرانههای 4×2 و 4×4، و بسیاری از سبکهای کابین، طول تخت و فاصله بین دو محور یکی را انتخاب کنند.
تولیدات محلی همچنین مزایای حذف 25 درصدی تعرفه واردات را که T100 با آن مواجه شده بود، به همراه داشت. در واقع، تویوتا آنقدر به محصول جدید خود اطمینان داشت که ابتدا آن را T150 نامید، قبل از اینکه تهدیدات قانونی فورد، برند را مجبور به تغییر نام خودرو به Tundra کرد.
این شامل وسایل نقلیه ای می شود که نه تنها برای بازار ایالات متحده توسعه یافته اند، بلکه در آنجا نیز ساخته شده اند، مانند توندرا، رقیب تویوتا فورد F-150.
مسائل مربوط به خودرو از ابعاد آن شروع شد. با وجود اینکه T100 به ،وان یک کامیون با اندازه کامل به بازار عرضه شد، از رقبای مستقیم خود مانند فورد F-150 کوچکتر بود و این عواقب برای کاربردی بودن و فضای کابین داشت.
در حالی که موفقیت تویوتا در بازار ایالات متحده در ابتدا ناشی از خودروهای کوچکتر و جه، مانند کرولا بود، در دهه های 1990 و 2000 غول ژاپنی خودروهای بیشتری را معرفی کرد که با بازار ایالات متحده و جغرافیا و سلیقه های متفاوت آن به طور قابل توجهی در جلوی ذهن بود.
تویوتا در این مرحله فاقد تجربه قابل توجهی در ساخت پیکاپهای به سبکی بود که آمریکاییها انتظار داشتند، بنابراین در حالی که این خودرو در ژاپن ساخته شد و نشان تویوتا داشت، تویوتا بخش زیادی از مهندسی و طراحی را به هینو، زیرمجموعه خودروهای تجاری خود، برون سپاری کرد.
اگرچه نسل اول توندرا نیز با افزایش سایز به رقبایی مانند شورولت سیلورادو نزدیکتر شد، اما شاید چشمگیرترین آن، خط موتور بود. در حالی که موتور 3.4 لیتری V6 از T100 منتقل شد، تاندرا با موتور 4.7 لیتری V8 رقابتی نیز در دسترس بود که 183 کیلووات قدرت و 427 نیوتن متر گشتاور تولید می کرد.
تویوتا همچنین ادعا کرد که توندرا جدید دارای استفاده بیشتر از فولاد ضخیم تر، با استحکام بالا، مناطق تقویت شده تر و پایه های تعلیق سفت تر برای سواری و هندلینگ بهتر و حتی دوام بیشتر است.
در حالی که ما به اندازه بازارهایی مانند ایالات متحده و کانادا وانت های سایز کامل نمی ،یم، تویوتا به تقاضای فزاینده برای مدل هایی مانند سیلورادو و رم 1500 پاسخ داده و اعلام کرده است که در حال کار بر روی یک خودروی فرمان راست محلی بازسازی شده است. توندرا
با رفع بسیاری از اشتباهات T100 بدون ارائه هیچ گونه مصالحه جدیدی، فروش Tundra به همان نسبت رشد کرد، به طور متوسط به بالای 100000 دستگاه رسید و به 126000 فروش در سال 2005 رسید. واحدهای آن در سال 2005 فروخته شد، اما گامی قابل توجه نسبت به نسل قبلی خود بود.
یکی از دلایلی که خودروسازان ژاپنی در بازارهایی مانند ایالات متحده، استرالیا و اروپا به موفقیتهای چشمگیری دست یافتهاند، توانایی آنها برای انطباق با ترجیحات محلی بدون به خطر انداختن ارزشها و ایدهآلهای اساسی شرکت است.
برای برخی از مشتریان بالقوه، کمبود عملی را می توان در عملکرد جبران کرد، اما متأسفانه T100 نیز در این زمینه کوتاهی کرد. در آن زمان، کامیونهای سایز کامل آمریکایی معمولاً به موتورهای بزرگتر، بهویژه V8 مجهز بودند، اما T100 در ابتدا تنها با موتور 3.0 لیتری V6 عرضه میشد که تنها 112 کیلووات قدرت و 244 نیوتن متر گشتاور تولید میکرد.
در حالی که موتور چهار سیلندر دارای ،وجی های مشابه و ارزان تر و کارآمدتر بود، از نظر بسیاری جایگزینی برای جابجایی وجود نداشت.
T100 را می توان به ،وان یک ش،ت تجاری توصیف کرد، اما یک تجربه یادگیری برای برند ژاپنی.
خاستگاه: T100
تویوتا به جای انتقال موتورهای نسل های قبلی، دو موتور کاملاً جدید را برای نسل سوم توندرا معرفی کرد.
پیشرفتهای دیگر عبارتند از جایگزینی سیستم تعلیق قبلی با فنرهای سیم پیچ چند پیوندی مستقل، در دسترس بودن سیستم تعلیق تطبیقی، و یک مجموعه داخلی و فناوری بسیار پیشرفتهتر، دارای صفحه نمایش اطلاعات سرگرمی 14 اینچی، خوشه ابزار دیجیتال 12 اینچی. و همچنین بهروزرس،های بیسیم Apple CarPlay، Android Auto و بهروزرس،های هوایی برای سیستم ناوبری ماهوارهای داخلی.