در حالی که به نظر می رسد شریک فعلی و فناوری قادر به حل مشکل پیچیده جذب CO2 نبوده اند، خانم فرنکل گفت که او “150 درصد” مطمئن است که این مشکل به موقع حل خواهد شد تا تولید سوخت الکترونیکی را افزایش دهد.
نیروگاه فعلی آن در شیلی از ظرفیت تولید نیروگاه نیروگاه بادی قوی استفاده می کند، اما هنوز روزهای اولیه است. تولید امسال در این کارخانه کوچک در بهترین حالت حدود 130000 لیتر خواهد بود.
پورشه به تعهد و سرمایه گذاری خود ادامه خواهد داد سوخت های الکترونیکی علیرغم اینکه شریک اصلی خود در فرآیند جذب کربن از پروژه خارج شده است.
«یک ،صر در این فرآیند گم شده است. ما میخواستیم فناوری به اصطلاح جذب مستقیم هوا را وارد فرآیند کنیم. دی ا،ید کربن را از هوا بمکید و از آن در فرآیند خود استفاده کنید. این در حال حاضر وجود ندارد.» او گفت.
با متعهد شدن به تولید 80 درصد از وسایل نقلیه خود تا سال 2030، 20 درصد دیگر متکی به توانایی پورشه در تولید سوخت الکترونیکی پایدار در مقیاس هستند.
سپس از یک فرآیند پیچیده متانول به گاز برای تولید بنزین خام استفاده می کند که به پالایشگاه فرستاده می شود تا به سوختی تبدیل شود که می تو،د در ماشین خود استفاده کنید.
برای خلاصه ، فرآیند ساخت eFuels به زبان ساده، پورشه از یک الکترولیز برای تبدیل آب به هیدروژن و ا،یژن استفاده می کند، سپس هیدروژن را با CO2 جذب شده ،یب می کند و آن را به متانول الکترونیکی سنتز می کند.
شریک ما که به دلیل مشکلات زنجیره تامین به ،وان یک استارتاپ شناسایی کرده بودیم، نتوانست آن را به موقع ارائه دهد تا فعال بماند. [scaling] روند ادامه دارد.»
اروپا قبلاً اعلام کرده است که در صورت اثبات پایداری آن، eFuels را به ،وان جایگزینی برای وسایل نقلیه الکتریکی در نظر خواهد گرفت، به این م،ی که مقررات سختگیرانه ممنوعیت وسایل نقلیه غیر الکتریکی در سال های آینده ممکن است قابل تغییر باشد.
پورشه قبلاً گفته است که قصد دارد یک کارخانه سوخت الکترونیکی در تاسم، بسازد که می تواند تا سال 2026 سالانه 100 میلیون لیتر سوخت پایدار تولید کند، اما باید دید اگر پورشه نتواند فناوری جذب مستقیم هوا را حل کند منبع CO2 چیست. چالش در زمان
با توجه به اینکه قصد دارد 911 و دیگر خودروهای اسپورت سختکوش را با موتور احتراق داخلی تا زم، که قانوناً ممکن است بسازد، بسیاری به امید موفقیت این برند نفس خود را حبس میکنند.