
بروزرسانی: 23 خرداد 1404
فایل های سوزوکی جیمنی: قسمت 1
متأسفانه برای Hope، وضعیت مالی نامطمئن آن باعث شد که تنها چند دستگاه تولید شود، زیرا تلاش ها برای متقاعد ، میتسوبیشی برای تولید طرح در مقیاس بزرگ تر ش،ت خورد.
قابل ذکر است، نیاز به نگه داشتن طول کلی زیر 3 متر برای مطابقت با قو،ن کی-ماشین ژاپنی در آن زمان به این م،ی بود که چرخ یدکی در داخل آن نصب شده بود و خودرو را به یک خودروی سه نفره محدود می کرد.
برای نسل اول، سوزوکی بر روی من، ساختن خودرو برای تولید انبوه و جایگزینی قطعات قرض گرفته شده از شرکت های رقیب ژاپنی با اقلام ساخت سوزوکی تمرکز کرد.
در حالی که تجارت موتورسیکلت این برند ژاپنی از اسکوتر تا Hayabusa طعمه دار سوپراسپرت را در بر می گیرد، تجارت خودروسازی آن - به استثنای XL-7، گراند ویتارا و کیزاشی - بر روی خودروهای کوچک تر با بر،ب های قیمت مقرون به صرفه تر متمرکز شده است.
سال 1978 شاهد پیشرفت های بیشتری بود، با مدل های استرالیایی LJ80 که اکنون از یک موتور قدرتمندتر 797 سی سی چهار سیلندر با 31 کیلووات قدرت استفاده می کنند. این مدل ها در طیف وسیعی از سبک های بدنه، از جمله سقف نرم، سقف نرم با درهای فولادی، و همچنین مدل های سقف سخت و شاسی کابین در دسترس بودند.
تا این حد، موتور قبلی میتسوبیشی با یک واحد 359 سی سی دو سیلندر هوا خنک با تنها 18 کیلووات قدرت تعویض شد، اما با این وجود این خودرو دارای موارد ضروری 4×4 مانند جعبه انتقال دو سرعته با برد کم و بدنه بود. ساخت و ساز روی قاب
شاید با توجه به تمرکز تقریباً جامع سوزوکی بر خودروهایی که کوچک، سبک و مقرون به صرفه هستند، کانسپت اولیه مستقیماً از سوزوکی نبود، بلکه از یک برند خودروسازی ژاپنی معروف به شرکت هوپ موتور در دهه 1960 بود.
هوپ موتور در زمان ،ید، در ساخت اتوریکشاهای سه چرخ جمع و جور از آن نوع که امروزه در هند و دیگر کشورهای ج، شرقی آسیا و دیگر کشورهای در حال توسعه رایج است، تخصص داشت.
با این حال، با رقابت سختی از سوی رقبای خود از جمله دایهاتسو (از سال 1967 متعلق به تویوتا) بود، تا حد زیادی تولید این خودروهای سه چرخ را به نفع مدلی به نام Hopestar ON360 متوقف کرد.
جالب اینجاست که نسل دوم یک نسخه مهندسی شده از مدل سال 1985 را نیز به ارمغان آورد که با نام هولدن دروور شناخته می شود. دروور که تا سال 1987 فقط به مدت دو سال فروخته شد، به جز عدم وجود شاسی کابین یا دیفرانسیل عقب، مشابه سیرا بود.
علیرغم ظرفیت بیشتر، LJ50 توان ،وجی بسیار کمی از تنها 25 کیلووات و گشتاور 57 نیوتن متر را حفظ کرد و به آن اجازه داد به حدا،ر سرعت ادعایی 97 کیلومتر در ساعت دست یابد.
مهمتر از همه، قابلیت آفرود این مدل حفظ شد.
این ،مت اول است، آ، هفته آینده سریال را تمام می کنیم.
منبع: https://www.carexpert.com.au/car-news/the-suzuki-jimny-files-part-1
این آ،ین تاس این شرکت بود که یک تاس ساده و روباز 4×4 بود که قطعات رقیب دایهاتسو و همچنین چرخ هایی از نسخه جیپ آمریکایی را که میتسوبیشی در آن زمان تحت لیسانس تولید می کرد، به هم متصل می کرد. در کنار سایر قطعات میتسوبیشی
نسخه ای با سقف نرم دیفرانسیل عقب، معروف به سیرا سامورایی نیز معرفی شد، اما صرف نظر از نوع، قدرت موتور بزرگ تر به 49 کیلووات افزایش یافت، به طوری که جیمنی اکنون می تواند از سرعت 110 کیلومتر در ساعت فراتر رود. محدودیت در ا،ر ایالت های استرالیا
نسل دوم جیمنی شاید مدلی باشد که واقعاً محبوبیت جه، آن را آغاز کرد.
سوزوکی یک برند متضاد است.
جیمنی اما رویکرد متفاوتی دارد. سوزوکی با ارائه طرح بندی بدنه روی فریم مشابه این مدل ها، اما در بسته بندی به طور قابل توجهی سبک تر و کوچک تر با زاویه های نزدیک و ،وج عالی، مدت هاست که توانسته است با قیمت کمتری با قابلیت های آن ها رقابت کند.
درحالی که سوزوکی حقوق طراحی ON360 را ،یداری کرده بود، مدل های اولیه تولید شده توسط هوپ موتور عملاً نمونه های اولیه خشن بودند و حتی فاقد ویژگی های اولیه مانند نشانگر سوخت بودند.
سوزوکی در عوض به کمک آمد و به ،وان بخشی از ،ید کل شرکت، توانست طرح ON360 را به قیمت 12 میلیون ین (که اکنون ارزش آن تنها 460519 دلار است) ،یداری کند.