پر کردن آن: eFuels سبز توضیح داده شده است

آنها همچنین به طور بالقوه راهی برای زنده نگه داشتن موتورهای احتراق داخلی تشنه، پر سر و صدا و احساسی در مقادیر کم با برقی شدن جهان هستند.

یک منبع برق تجدیدپذیر جداگانه، مانند برق آبی یا انرژی خورشیدی، برای تولید هیدروژن به روشی پایدار با استفاده از روشی به نام الکترولیز استفاده می‌شود که به موجب آن یک جریان الکتریکی برای جدا ، اتم‌های هیدروژن از ا،یژن در آب اعمال می‌شود.

با توجه به اینکه هنوز تلاش‌های عمده‌ای برای بهبود کارایی فرآیند تولید eFuel انجام می‌شود، و امکانات تولید هنوز در حال راه‌اندازی است، بعید است که eFuels تا اوا، دهه 2020 در دسترس تجاری گسترده باشد.

داشتن ویژگی‌های مشابه با سوخت‌های فسیلی با منابع متعارف به این م،ی است که وسایل نقلیه موتور احتراقی که امروزه فروخته می‌شوند، در نهایت می‌توانند بدون تغییر با سوخت الکترونیکی کار کنند و طول عمرشان را افزایش دهند.

اصطلاح “eFuel” مخفف “Electrofuel” است که جزء الکترو این کلمه نشان می دهد که الکترولیز یک مرحله ضروری در تولید سوخت الکترونیکی است. سوخت های الکترونیکی معمولاً به ،وان سوخت های مصنوعی نیز شناخته می شوند.

اخیراً این شرکت اعلام کرده است که ۷۵ میلیون دلار در HIF Global LLC، یک هلدینگ که توسعه یا سرمایه‌گذاری در توسعه تأسیسات صنعتی eFuel صنعتی می‌کند، در ازای مالکیت ۱۲.۵ درصدی شرکت، انجام می‌دهد.

در مرحله بعد، این هیدروژن تولید شده پایدار با دی ا،ید کربنی که قبلاً بازیابی شده بود در یک کارخانه، از طریق فرآیندی به نام سنتز، ،یب می‌شود تا eFuel، معمولاً به شکل متانول تولید شود.

در حالی که سوزاندن eFuel ها CO2 را به روشی مشابه سوخت های فسیلی آزاد می کند، سوخت های مصنوعی پاک کننده می سوزند. در مقایسه با سوخت‌های فسیلی معمولی که بین 30 تا 40 جزء دارند، سوخت‌های مصنوعی کمتر از 8 جزء دارند.

فرآیند تولید آنها همچنین ابتدا دی ا،ید کربن را از محیط جذب می کند و به جبران انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند. مجموع گازهای گلخانه ای نزدیک به صفر خالص است.

این بدان م،است که زیرساخت‌های سوخت‌گیری موجود، مانند پمپ بنزین‌ها و تانکرهای معمولی، می‌توانند همچنان مورد استفاده قرار گیرند و باعث صرفه‌جویی قابل توجهی در هزینه‌ها شود.

زمان بندی و در دسترس بودن تجاری

این احتمال وجود دارد که eFuel در رتبه‌بندی‌های مختلف اکتان مانند استاندارد و ممتاز بدون سرب به صورت تجاری در دسترس باشد، و البته هر گونه eFuel با اکتان بالا هزینه بیشتری را به همراه خواهد داشت.

HIF Global LLC به ،ه خود در حال توسعه تأسیسات تولید eFuel در سراسر جهان است، از جمله در Punta Arenas، شیلی، جایی که انتظار می رود نیروی باد منبع اصلی انرژی برای فرآیند الکترولیز باشد.

این موضوع این موضوع را مطرح می‌کند که آیا می‌توان کاری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و ردپای کربن وسایل نقلیه در حال حاضر در جاده‌ها انجام داد. eFuels یک پاسخ بالقوه برای این مشکل است.

مزایا و معایب احتمالی آن چیست؟

بازیابی این دی ا،ید کربن به ،وان اولین مرحله از فرآیند تولید eFuel عمل می کند، که سازنده eFuel از تکنیک های مختلفی برای جذب مستقیم CO2 از هوا یا سایر منابع در محیط استفاده می کند.

متانول در موارد خاص می تواند مستقیماً برای نیرو دادن به وسایل نقلیه استفاده شود، یا از طریق فرآیند متانول به بنزین که توسط غول نفتی E،onMobil اختراع شده است، به ،وان جایگزینی برای سوخت های فسیلی طبیعی مانند بنزین و گازوئیل، تصفیه/تبدیل شود. .

مزیت اصلی eFuels این است که در مقایسه با سوخت‌های فسیلی با منبع طبیعی، ردپای کربن کلی کمتری دارند و خودروساز، مانند پورشه مدعی کاهش ۸۵ درصدی انتشار دی‌ا،ید کربن هستند.

آئودی، همکار گروه فول، واگن نیز به سوخت های الکترونیکی علاقه نشان داده است و در یک بی،ه مطبوعاتی در سال 2018 ادعا کرد که در حال برنامه ریزی یک کارخانه آزمایشی برای تولید دیزل الکترونیکی است که قادر به تولید 400000 لیتر در سال است.

eFuels چیست و چگونه ساخته می شود؟

تقاضا برای وسایل نقلیه الکتریکی بدیهی است که در یک کلیپ بزرگ در حال افزایش است، و به طور گسترده انتظار می رود که آنها نوع اصلی خودرو در دهه های آینده باشند.

چه شرکت‌های خودروسازی در eFuel سرمایه‌گذاری می‌کنند و آیا مشارکت محلی وجود دارد؟

برای این نیروگاه، HIF خاطرنشان می کند که دی ا،ید کربن از منابع بیوژنیک (ارگ،ک) و برق نیز از منابع تجدیدپذیر تامین می شود.

پورشه خاطرنشان می کند که به محض اینکه تولید سوخت الکترونیکی افزایش یافته و صرفه جویی در مقیاس حاصل شود، قیمت عمده فروشی 2.00 دلار آمریکا در هر لیتر، معادل 2.88 دلار در لیتر (AUD) بر اساس نرخ ارز فعلی را هدف قرار داده است.

با توجه به اینکه انتظار می رود ساخت و ساز در سال 2024 آغاز شود، HIF انتظار دارد که کارخانه تولید سوخت الکترونیکی را تا اواسط سال 2026 آغاز کند. حدا،ر ظرفیت تولید مورد انتظار 190 تن eFuel در روز یا 100 میلیون لیتر در سال است.

این به طور قابل توجهی گرانتر از حتی اکتان 98 ممتاز بدون سرب بدون سرب امروزی است، زیرا قیمت قبل از مالیات و سایر عوارض است.

با این حال، اخیراً آئودی متعهد شده است که موتورهای احتراقی را تا سال 2026 کنار بگذارد و مشخص نیست که این شرکت تا چه حد به سرمایه گذاری در سوخت های مصنوعی ادامه خواهد داد.

در حال حاضر، اشکالاتی نیز در روند تولید eFuel وجود دارد. در حالی که اصول اولیه علمی به خوبی درک شده است، فن آوری های جذب و سنتز کربن در مرحله نوپایی از توسعه هستند، با مقادیر نسبتا زیادی انرژی مورد نیاز برای انجام این فرآیندها.

به طور خلاصه، سوخت‌های الکترونیکی این پتانسیل را دارند که به روشی پایدار تولید شوند، که دی ا،ید کربن اتمسفر را در طول فرآیند تولید بازپس می‌گیرد، به جبران انتشار دی‌ا،ید کربن منتشر شده در هنگام سوزاندن eFuel توسط خودرو کمک می‌کند و اجازه می‌دهد تا نزدیک به صفر خالص باشد. انتشارات

با این حال، جالب‌تر این است که HIF Global LLC نیز متعهد به توسعه یک مرکز تولید سوخت الکترونیکی استرالیا در برنی، تاسم، است.

بیشتر: تاسم، از سال 2026 سوخت الکترونیکی سازگار با محیط زیست برای پورشه تولید می کند

بیشتر: از کدام روغن موتور استفاده کنید؟
بیشتر: چگونه طول عمر باتری خودروهای الکتریکی را به حدا،ر برس،م
بیشتر: پر ، آن، بیودیزل و سایر سوخت‌های زیستی
بیشتر: رتبه بندی سوخت توضیح داده شده است. 91، 95، 98 RON و E10

منبع: https://www.carexpert.com.au/car-news/filling-it-up-green-efuels-explained

مسلماً مشهورترین شرکت خودروسازی که تعهد قابل توجهی به eFuel کرده است، پورشه است.

با این حال، زم، که eFuel ها به صورت تجاری در دسترس قرار گیرند، انتظار می رود که تقریباً با تمام خودروهای بنزینی و دیزلی موجود سازگار باشند.

پورشه ادعا می کند که این بخش از بودجه اضافی، کل تعهد خود را به سوخت الکترونیکی به بیش از 100 میلیون دلار می رساند.

علاوه بر این، از نظر تئوری، سوخت مصنوعی را می توان برای داشتن همان خواص دیزل یا بنزین موجود امروزی تصفیه کرد.

این می تواند به ویژه در بازارهای در حال توسعه که در غیر این صورت قادر به پرداخت هزینه یک شبکه شارژ EV گران قیمت نیستند، مفید باشد.

با این حال، آنها در حال حاضر سهم ناچیزی از کل بازار خودروهای جدید را به خود اختصاص می دهند، با ا،ریت قریب به اتفاق ناوگان خودروسازی جهان که هنوز از موتورهای احتراق داخلی استفاده می کنند – چه به تنهایی یا به ،وان بخشی از یک آرایش هیب،.

علاوه بر این، اطمینان از استفاده از انرژی تجدیدپذیر برای تامین انرژی فرآیند الکترولیز همچنان یک چالش باقی می‌ماند، زیرا اغلب می‌تواند مکان را محدود کند یا هزینه محصول نهایی eFuel را بالا ببرد.