Expose طراحی: فراری Purosangue | CarExpert

فراری به ،وان تولید کننده انحصاری خودروهای اسپرت مشهور است و تا همین اوا، یکی از معدود برندهایی بود که هرگز خودروی چهار در تولید نکرده بود.

با این حال، خودروسازان باید خود را با سلیقه مشتریان وفق دهند، و با رونق فروش SUV، حتی سرسخت ترین خودروهای اسپرت نیز باید مطابق با زمان باشند تا مرتبط باقی بمانند. فراری نیز از این قاعده مستثنی نیست.

Purosangue به خون خالص یا اصیل ترجمه می شود. در حالی که فراری آن را به ،وان “یک ماشین اسپرت چهار در فراری معتبر” به بازار عرضه می کند، در نسخه رسمی هیچ اشاره ای به اینکه Purosangue یک SUV، یک کراس اوور یا هر نوع وسیله نقلیه کاربردی دیگری است، نشده است.

در عوض، این برند می‌گوید Purosangue صرفاً توسعه‌ای از DNA فراری به یک وسیله نقلیه جدید است که می‌تواند به راحتی چهار بزرگسال را در خود جای دهد، بدون اینکه به عملکرد یا دینامیک آسیبی وارد شود.

این فلسفه همچنین زیربنای قرارگیری موتور وسط جلو (موتوری که در جلوی خودرو نصب شده اما در پشت محور جلو) Purosangue است.

Purosangue کهن ال،ای سنتی فراری GT از جمله مدل‌های Roma، Portofino، و GTC4 Lusso و FF است، چیزی که مهندسان فراری ادعا می‌کنند توزیع وزن ایده‌آل 49:51 جلو: عقب است.

نمای بیرونی: مجسمه ای که نرم و تیز را در هم می آمیزد

نمای جانبی مشخصاً متمایزترین ،صر Purosangue است، به ویژه در مقایسه با SUV های فوق العاده برتر مانند لامبورگینی اوروس، استون مارتین DBX و بنتلی بنتایگا.

بهترین راه برای توضیح رویکرد فراری ترسیم دو خط خیالی است که یکی از آن ها Purosangue را به صورت عمودی در پشت قوس چرخ جلو به دو نیم می کند و دیگری نمای جانبی را به صورت افقی در زیر گلخانه نصف می کند.

برخلاف شاسی بلندهای سنتی تر، پیکربندی موتور وسط جلو Purosangue امکان طراحی دو جعبه ای مشابه فراری روما را فراهم می کند.

قرار دادن موتور در پشت محور جلو به طراحان این امکان را می‌دهد که به جلوی کاپوت یک شکل خمیده با شیب تند بدهند و جدا شدن از “جعبه دوم” را که از ستون چنگکی A شروع می‌شود و بقیه خودرو را در بر می‌گیرد، تسهیل می‌کند.

عامل دیگری که این پروفایل دو جعبه را فعال می کند، وجود درهای لولایی عقب یا ‘درهای خوش آمدگویی’ در اسپیکر فراری است.

این اجازه می دهد تا درب عقب بدون به خطر انداختن زاویه باز شدن (و در نتیجه ورود و ،وج) کوتاه تر باشد.

خط دوم یک ت،یم واضح بین سطح نرم و تیز را نشان می دهد. فراری این را به ،وان ت،یم طراحی به دو سطح مجزا و متمایز توصیف می‌کند: زیر بدنه پایین‌تر، فنی‌تر و بالاتنه فوق‌العاده متحرک و با ابهت.

این امر در ،مت پایینی بدنه خودرو که دارای چین‌های تیز است، مانند لگد به سمت بالا در اطراف رکاب پایینی، و یک خط شیبدار تقریباً موازی رو به بالا که از مجرای هوای جانبی سرچشمه می‌گیرد و به سمت درب عقب می‌ریزد، آشکار می‌شود.

درست در زیر گلخانه، فراری روکش را به یک رویکرد نرم‌تر و نرم‌تر تغییر داده است، که به بهترین وجه با هدست‌های برجسته‌ای که از مدل‌های دیگر در این محدوده از جمله روما فوق‌الذکر و همچنین 296 GTB الهام می‌گیرند، نشان داده شده است.

اینها همچنین خاطرات خودروهای اسپورت ک،یک دهه 1960 را تداعی می‌کنند و در عین حال بر شیشه‌خانه عقب و ستون C تأکید می‌کنند.

یکی دیگر از جنبه های کلیدی طراحی که مزیت عملکردی را به همراه دارد، چیزی است که فراری آن را “پل هوایی” می نامد، یا سیستم مجاری که اجازه می دهد هوا از دریچه ای که بالای چراغ های جلو قرار دارد، از طریق قوس چرخ های جلو و از مجرای واقع در جلوی درب جلو جریان یابد. .

فراری ادعا می‌کند که این کار باعث کاهش کشش می‌شود، اما از نظر سبک، چشم را به جلو می‌کشد و ظاهر خودرو را پایین می‌آورد.

جلو و عقب به شدت از روما الهام گرفته شده اند و از زبان طراحی مشابهی استفاده می کنند که به ظاهری کاربردی تر و با اندام بالاتر ترجمه شده است. با این حال، این فراتر از کشیده شدن همان ،مت جلویی به ابعاد Purosangue است.

در حالی که روما دارای جلوپنجره جلویی همرنگ بدنه است، Purosangue آن را با یک پوسته تاشوی رنگ بدنه که بالای یک سپر مشبک جلوی بزرگتر و پایین‌تر قرار دارد، جایگزین کرده است، زیرا فراری آن را زیبایی «فنی»تر می‌داند.

اگرچه نمای عقب دارای ساختاری مشابه با رم است، اما افزودن یک دیفیوزر پایین تر به طور قابل توجهی بزرگتر و یک خط برش افقی قوی تر در بالا به ایجاد ظاهری عضل، تر و عریض تر کمک می کند.

فضای داخلی: کابین دوگانه

هنگامی که بیشتر خودروسازان SUV هایی را برای تکمیل خودروهای اسپرت خود طراحی می کنند، فضای داخلی بیشتر خانواده محور است، با رویکردی متعادل تر که فضایی جادار و مطبوع را برای همه سرنشینان فراهم می کند.

فراری این قرارداد را کنار گذاشته و اقدام به ایجاد یک طراحی منحصر به فرد «کابین دوگانه» کرده است که در عین لو، بودن به اندازه رقبای خود، تمرکز زیادی بر روی راننده دارد و در عین حال از سایر مسافران نیز به شیوه ای فردی تر پذیرایی می کند.

بهترین شواهد برای این امر، استفاده تقریباً متقارن از دو کالسکه در داشبورد است که یکی شامل دسته ابزار دیجیتال برای راننده و دیگری حاوی صفحه نمایش اطلاعات سرگرمی در جلوی سرنشین جلو است.

برخلاف ا،ر خودروهای دیگر، صفحه نمایش مرکزی وجود ندارد – در عوض، یک صفحه کنترل موتوری به راننده و سرنشین جلو اجازه می دهد تا سیستم HVAC (گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع) و سایر تنظیمات را کنترل کنند.

این مفهوم در کابین عقب نیز تکرار می شود. یک خودروی چهار نفره سخت، هر سرنشین عقب صندلی عقب مخصوص به خود را دارد که به شدت تقویت شده است، با یک کنسول چرمی ثابت عقب که آنها را ت،یم می کند.